Farby zewnętrzne do tynkowanej elewacji – co wybrać
Farby zewnętrzne nie tylko pełnią rolę upiększającą, ale także ważną rolę ochronną. Muszą cechować się wytrzymałością oraz trwałością kolorów, by służyły nam przez kilka następnych lat. Rodzaj zastosowanych farb mają duże znaczenie, ponieważ od nich zależy, czy do konserwacji możemy wykorzystać świeże tynki.
Rodzaje farb zewnętrznych elewacyjnych
Farby zewnętrzne dzielą się na dwa rodzaje: Farbami organicznymi maluje się powierzchnie mineralne oraz organiczne. Nie nakłada się ich na świeże tynki. Farby mineralne (nieorganiczne) wykorzystuje się do tynków świeżych, które nie zdążyły jeszcze wyschnąć. Na tradycyjne tynki farbę mineralną nakładano po upływie mniej więcej tygodnia. Na cienkowarstwowe cały proces można już przeprowadzić już dzień po ich ułożeniu.
Farby zewnętrzne organiczne
Największą popularnością cieszą się farby zewnętrzne. Dzieli się je na trzy grupy (według ich spoiwa).
- Farby silikonowe – charakteryzują się paroprzepuszczalnością gwarantującą oddychanie ścianom. Zabezpieczają przed wnikaniem wody z zewnątrz. Opierają się działaniu substancji chemicznych znajdujących się w powietrzu, spalinach oraz kwaśnych deszczach. Odznaczają się też wodorocieńczalnością – tworzą powłoki odporne na zabrudzenia. Służą do malowania tynków mineralnych oraz elewacji na których znajduje się warstwa starej farby. W oparciu o ich zastosowanie renowacji poddaje się obiekty zabytkowe.
- Farby akrylowe – ich zaletą jest przyczepność do powierzchni oraz elastyczność. Są one odporne na zabrudzenia, wytrzymują zmywanie wodą. Cechuje je duża przepuszczalność pary wodnej oraz gazów. Wydatnie pomagają w odnawianiu zabytkowych, wiekowych elewacji. Nadają się do malowania każdego podłoża mineralnego oraz pokrywania starej warstwy, czy też tynków cementowych oraz cementowo-wapiennych. Są nieskuteczne przy renowacji powierzchni silikonowych oraz tynkach wapiennych.
- Farby silikonowo-akrylowe – wykorzystuje się je niezwykle rzadko.
Farby zewnętrzne nieorganiczne
Farby te są nie są tak bardzo popularne jak farby organiczne. Dzielą się na:
- Farby silikatowe – charakteryzują się paroprzepuszczalnością, trwałością oraz zahartowaniem na działanie agresywnych składników tynków mineralnych. Przeciwdziałają rozwojowi bakterii i pleśni. Powłoka tych farb świetnie oddaje fakturę malowanego podłoża. Wykazują się także znakomitymi właściwościami kryjącymi – dzięki niej nawet położenie jaśniejszej farby na ciemniejszą nie nie się ze sobą ryzyko pojawienia się przebarwień. Nie są podatne na zabrudzenia, świetnie kładzie się je na wilgotnych podłożach (maluje się nimi tynki cienkowarstwowe już następnego dnia, te tradycyjne już po tygodniu od momentu ich położenia). Z ich pomocą odnowimy również warstwy starej farby nieorganicznej. Niewskazane jest jednak używanie ich do powierzchni pomalowanych uprzednio farbami organicznymi.
- Farby wapienne – to gwarancja dużej paroprzepuszczalności i pochłaniania wody. Ich powierzchnia nie ma żadnego połysku. Farby te stosuje się do odnawiania elewacji zabytkowych budynków, takich na których odtwarzany będzie historyczny tynk.
- Farby cementowe – posiadają bardzo dużą paroprzepuszczalność oraz nasiąkliwość, dodatkowo nie traci na tym ich odporność na działanie wody. Przeznaczone są do pokrywania tradycyjnych tynków oraz podłoża pokrytego warstwą starej farby.
